Zaledwie minutę po tym, jak ja grzecznie odmówił ustąpić miejsca przy oknie starszej parze, dzwonili konduktora — i szybko żałował.
Ja celowo zarezerwowane miejsce przy oknie do swojej 12-godzinny stawek podróży pociągiem. To kosztowało więcej, ale postanowiłem, że komfort, cisza i widoki były warte. Ja z niecierpliwością czekałem na możliwość oprzeć się o ścianę, podziwiać krajobrazy i, być może, poczytać lub zdrzemnąć się w drodze.
Kiedy усаживался na swoje miejsce, podeszła starsza para. Kobieta, prawdopodobnie z lat siedemdziesiątych, ciepło uśmiechnęła się do mnie i powiedziała:
„Przepraszam, czy mógłby się przesiąść? Mój mąż chętnie by usiadł przy oknie. Możemy przez przejście.”
Spojrzałem na mężczyznę, który nic nie powiedział, tylko patrzył na mnie.
Nie chciałem być niegrzeczny. Dobrze wiem, jak miło jest siedzieć przy oknie, dlatego rezerwuję go z góry. Więc ja uprzejmie odpowiedział:
„Przepraszam, ale wolę zachować swoje miejsce. Zapłaciłem dodatkowo, aby zarezerwować go”.
Jej uśmiech nieco wyblakłe, a ona spuściła oczy. Nagle poczułem falę potępienia, gdy sąsiednie pasażerowie zaczęli перешептываться. Chwilę później kobieta zatrzymała konduktora.
„Ona nie chce zmieniać się miejscami” – powiedziała mu.
Konduktor przeniósł spojrzenie z nas na jednego i stanowczo odpowiedział:
„Miejsca przy oknie muszą być zarezerwowane z wyprzedzeniem. Nic na to nie poradzę. Jeśli chcesz te miejsca, trzeba było je zarezerwować. Ta młoda dama ma prawo pozostać tam, gdzie ona jest.
Para nic nie powiedziała, a konduktor wyszedł. Siedziałem tam z mieszanymi uczuciami — częściowo zirytowany, częściowo виноватый. Ale wszystko, co zrobiłem, to zajął miejsce, które zarezerwowane i opłacone. Czy to naprawdę źle?
Godzinę później zauważyłem, że kobieta czytała, a mężczyzna cicho rozmawiał przez telefon. Już nigdy nie spojrzał w moją stronę.
