Małżonka Adama niespodziewanie zmarła, a on nadal pogrążony jest w przygnębieniu.
Otwierając list, Adam powiedział: „Moja zmarła małżonka, Emily, była moją szkolną miłością”. Jakiś czas temu byliśmy w związku; byliśmy razem przez długi czas. Najradośniejszym momentem w moim życiu był i będzie dzień naszego ślubu. Płakałam, kiedy pierwszy raz zobaczyłam Emily w sukni ślubnej, bo była taka olśniewająca.
„Emily zdała ostatni rok nieobecnie” – odkrył Adam. Jej śmierć była nieprzewidziana; w zasadzie upadła na ziemię na drodze i natychmiast zmarła. Jedyne, co mogła zrobić karetka, to potwierdzić jej upadek. Jej śmierć była dla mnie czymś w rodzaju zakończenia świata. Wciąż jestem na wczesnym etapie mojego lamentowania i nadal nie bardzo rozumiem, dlaczego Emily nie jest z nami.
„Mamy trzy dziewczynki. Gerry, ten najbardziej doświadczony, ostatnio się zaręczył” – oznajmił mężczyzna. W naszej rodzinie jej zbliżające się małżeństwo musi być błogim wydarzeniem, ale w naszych okolicznościach oznacza to początek niekończącej się debaty między mną a nią.
Dziewczyna Adama chce na swój ślub założyć suknię swojej matki.
„Niedawno Gerry podeszła do mnie bliżej i powiedziała, że musi założyć na swój ślub suknię ślubną Emily” – wynika z relacji Adama. Od razu ją uświadomiłem, że nie będzie to mądry pomysł. Mam jeszcze jeden powód, aby tak bronić ubioru mojej zmarłej żony, inny niż fakt, że nie chcę, żeby ktokolwiek go kiedykolwiek dotykał, a zwłaszcza moja zaborcza córka.
Adam wyjawił: „Za strojem ślubnym mojej zmarłej żony może kryć się ciekawa historia. Emily zrobiła to ręcznie, zupełnie sama. Pracowała nad tym od dwóch miesięcy i nie chciała przyjąć pomocy od nikogo, a zwłaszcza od swojej ukochanej babci.
Mężczyzna wyjaśnił prośbę swojej zmarłej żony o stworzenie własnej kreacji ślubnej. „Emily zaszła w ciążę, kiedy byliśmy na uczciwych randkach” – napisał. Mimo młodego wieku i prawdy, że całe życie przed nami, nikt z nas nie postrzegał posiadania dzieci jako granicy. W ten sposób byliśmy oczarowani słuchaniem tej wiadomości. Byliśmy szczęśliwi i żyliśmy wysokim życiem.
Powiedzieliśmy naszym opiekunom o tej nowinie, a oni przez cały czas byli z nas niewyobrażalnie silni, obiecując pomoc przy dziecku i zapewniając ponad wszelką wątpliwość, że mieliśmy niesamowite życie jako ptaki miłości i opiekunowie. Tak naprawdę już ustaliliśmy tytuł dla dziecka:
Emily, po matce. W każdym razie katastrofa nastąpiła po tym, jak Emily urodziła dziewczynkę, która zmarła w ośrodku uzdrowiskowym dwie godziny po jej urodzeniu.
Dla Adama i jego zmarłej małżonki strój ślubny miał szczególne znaczenie.
Adam kontynuuje: „Musieliśmy oddać hołd pamięci naszego dziecka, więc Emily poprosiła pielęgniarki, aby wyrzeźbiły dla nas odcisk naszej córki w kawałku gliny. Następnie ten kawałek gliny w kształcie odcisku stopy został wepchnięty w skromną łup i wszyty we wnętrze sukni ślubnej Emily. Emily upierała się, że w tamtym czasie było to dla niej kluczowe i że w ten sposób uczczono pamięć naszej córeczki”.
Adam wyjawił: „Trzymaliśmy to w tajemnicy przed naszymi młodymi damami, więc żadna z nich o tym nie pamiętała. Kiedy ponownie z nią o tym rozmawialiśmy, powiedziałam Gerry, żeby nie dotykała tej sukienki, a tym bardziej nie nosiła jej na ślubie. Jedyne, co jej powiedziałam, to to, że jej matka nie byłaby przychylna temu, żeby nosiła tę sukienkę. Gerry szybko stracił jej spokój i zaczął mnie pogardliwie wyzywać, potępiając mnie za to, że jestem okropnym ojcem i pilnuję rzeczy mojej żony.
Adam namawiał swoją dziewczynę, żeby wymieniła meble. „Ponownie jej powiedziałem, że nie” – zamyślił się mężczyzna – „ale w tym momencie powiedziałem, że nie mam intelektu i może nosić kilka biżuterii swojej zmarłej mamy”. Tak czy inaczej, zaprzeczyła, że rzeczywiście słuchała moich nawoływań, nadal nosiła sukienkę i rzeczywiście zaczęła mnie obwiniać za zrujnowanie jej ślubu.
Mężczyzna przyznał: „Zamiast tej szalonej myśli o założeniu sukienki Emily, milion razy próbowałem się do niej zbliżyć, reklamując jej różne opcje”. Zgłosiłem się na ochotnika, aby zapłacić za jej ślub; Powiedziałem, że kupię jej kosztowny strój twórcy i rzeczywiście musiałem ją namawiać, aby włożyła kilka wspaniałych klejnotów w ramach pokazu w tym ważnym dniu. Tak czy inaczej, tak naprawdę nie rozmawia ze mną o tych możliwych wynikach, a obecnie wkłada część wysiłku w wzmożenie walki między nami, a także między mną a resztą naszej rodziny.
Wybór Adama zyskał opinie z wielu źródeł, a jego rodzina jest temu przeciwna.
„Teraz wszystkie moje dziewczynki są przeciwko mnie, w ramach solidarności z siostrą” – kontynuuje Adam w swoim liście. Rzeczywiście, moi opiekunowie mnie krytykują, mówiąc, że moja zaborcza dziewczyna i ja nie mamy z czym walczyć, prawie tak, jakby sukienka była trochę teksturowana. Twierdzą, że będzie to szacunek dla jej pamięci, a ja muszę przestać zabraniać mojej dziewczynie noszenia ubioru matki.
Tak czy inaczej, Adam ma solidną pozycję. „Emily nie
