W historii, która wydaje się wyjęta prosto z fikcji, trzech braci przypadkowo stało się uczestnikami przerażającego eksperymentu, który przeprowadzał bezwzględny naukowiec. Choć ich losy podzieliły okoliczności, a zjednoczyła krew, ich ponowne spotkanie przyniosło pewną tymczasową pociechę, ale nie zdołało wymazać wspomnień o ich wspólnej historii.
Historia rozpoczęła się 12 lipca 1961 roku, tragicznego dnia w Nowym Jorku, gdy niezamężna matka urodziła identyczne bliźniaki. Pomimo dobrego początku chłopcy zostali szybko oddani pod opiekę różnych rodzin adopcyjnych, a motywy matki pozostawały nieznane.
Lata później Robert Shafran, Edward Galland i David Kellman byli zszokowani, gdy dowiedzieli się o swoim wspólnym istnieniu. Po wyznaniu Davida i przypadkowym spotkaniu Roberta i Edwarda na kampusie uniwersyteckim, ich niesamowita historia wywołała szaleństwo mediów i powszechne zainteresowanie. Ale pod maską ich nowej sławy tkwiła niepokojąca rzeczywistość ich wychowania.
Chłopcy zostali wykorzystani jako pionki w eksperymencie naukowym pod kierunkiem psychologa Petera Neubauera, bez ich wiedzy. Celem eksperymentu było zbadanie względnych wkładów wychowania i natury w rozwój człowieka, umieszczając uczestników w różnych środowiskach socjoekonomicznych.
Mimo że bardzo identyczne cechy i zainteresowania braci przeciwstawiały się przewidywaniom, eksperyment zaszkodził ich zdrowiu psychicznemu. Zniszczone relacje Roberta i Davida oraz przedwczesna śmierć Edwarda są poruszającymi przypomnieniami o długotrwałych skutkach eksperymentu.
Chociaż ich wspólna przedsięwzięcie – restauracja o nazwie „Bliźniaki” – było krótkotrwałe i nie powiodło się, odzwierciedlało konflikt w ich relacjach. Niemniej jednak, w środku chaosu, Robert i David trwali, podążając swoimi ścieżkami jako dorośli.
