Okoliczności, które ukształtowały Evę Longorię w gwiazdę Hollywood, były zupełnie inne niż glamur i blask, zwykle kojarzone z życiem celebrytek. Eva doświadczyła wczesnych trudności, które stawiały jej wyzwanie przed poczuciem własnej wartości, i dorastała czując się inna niż jej matka i siostry, które miały jaśniejszy odcień skóry. Jednak to właśnie te trudności wzmocniły jej wolę i etykę pracy, wprowadzając ją na A-listę przemysłu rozrywkowego.
Eva zachowała swoją pokorę pomimo sukcesu dzięki przekonaniom swojej rodziny i swojemu wychowaniu, szczególnie tym, które wywodziły się od jej siostry z niepełnosprawnością, Lizi. Aktywność Evy, zarówno na ekranie, jak i poza nim, jest kierowana przez jej wielkie poczucie empatii i oddanie w dawaniu, które odziedziczyła od opieki nad Lizą.
Eva nauczyła się wartości humoru i osobowości ponad wygląd zewnętrzny, pochodząc z rodziny, gdzie czuła się „brzydką, ciemną”. Te cechy od tamtego czasu są synonimem publicznego wizerunku Evy i jej kariery aktorskiej. Jej pierwsze marzenia nie dotyczyły bycia w centrum uwagi w Hollywood, ale wolontariuszy, którzy pomagali jej siostrze i rodzinie. Jej dożywotnie poświęcenie poprawie życia latynoskich kobiet oraz tych z sektorów edukacji i nauk ścisłych było inspirowane jej wczesnym zaangażowaniem w działalność charytatywną.
Chęć pomocy innym przez Evę nie osłabła nawet wtedy, gdy przeszła z roli aspirującej filantropki do znanej aktorki i działaczki społecznej. Jej próby wykorzystania swojej pozycji dla dobra społecznego, zwłaszcza na rzecz wzmocnienia latynoskich kobiet i edukacji, są odzwierciedleniem jej trwałego zaangażowania w lokalną społeczność i wartości hojności i służby, które zostały jej przekazane w młodym wieku.
