Na płaskowyżu Ritten w północnej części Włoch znajduje się zapierający dech w piersiach cud natury: wąskie, wysokie iglice z miękkiej gliny, zwieńczone solidnymi kamieniami. Wygląda to tak, jakby jakiś gigantyczny błazen ozdobił każdą smukłą wieżę swoim „kapeluszem”. Jednak niektóre kapelusze spadły z wież. Smukłe rzędy takich piramid przypominają gęsty i wysoki las. To wygląda niesamowicie i od razu rodzi pytanie, jak to w ogóle jest możliwe. Jak takie dziwne „struktury” mogły się uformować w przyrodzie?
Słynne piramidy ziemne (są one również nazywane „hoodoos” i „magicznymi kominami” na świecie) są jedną z najbardziej znanych atrakcji przyrodniczych na Ritten (Renon). Naturalny materiał do ich budowy to glina morenowa, osadzona pod koniec epoki lodowcowej z głównego lodowca Doliny Eisack oraz lokalnych dopływów lodowca. Aby w ogóle powstały takie piramidy ziemne, konieczne są pewne warunki naturalne. Obejmują one stosunkowo luźną glebę z dużymi głazami między nimi, opady deszczu i dużo czasu. W swoim suchym stanie glina morenowa jest twarda jak kamień, ale gdy jest mokra, tworzy się z niej gęsta masa, która zaczyna się toczyć i spływać w dół. Z biegiem czasu wilgotna gleba spływa do strumienia poniżej i zostaje zmyta przez wodę. Ten stały i ciągły proces tymczasowo ustaje tylko wtedy, gdy erozja napotyka na las, gdzie podłożona gleba staje się na tyle sucha, że twardnieje jak kamień, uniemożliwiając dalsze szybkie ślizganie się. To właśnie ten proces tworzy te strome skały o wysokości do 10–15 metrów, z których później powstają piramidy ziemne.
Tam, gdzie morena zawiera większe kamienie, które utrzymują glebę poniżej suchą i stałą, piramidy ziemne tworzą się w wyniku dosłownego wypłukiwania, lub dokładniej mówiąc, erozji tych skał. Przez tysiąclecia deszcze zmyły luźną glebę, stopniowo usuwając jej warstwę. W rezultacie pozostają tylko głazy, wystające z ziemi tu i ówdzie jak ogromne parasole.
Chronią one podstawę gleby przed deszczem, i chociaż gleba wokół nich znika, dziwne kolumny ziemne pozostają. Im wyższy jest kamień i im wyżej jest odpowiednio umieszczony kamień na wierzchu, tym wyższa i potężniejsza staje się piramida. Z powodu erozji te kolumny nadal rosną, a z tego samego powodu są skazane na zniknięcie, gdy osłonowy kamień, jak kapelusz, spadnie.
